Roman Żelazny

---

Studia, stopnie i tytuły naukowe

Roman Żelazny uzyskał swoje wykształcenie oraz tytuły naukowe w kilku renomowanych placówkach edukacyjnych. Jego edukacja obejmuje następujące etapy:

• 1950 – Politechnika Łódzka – zdobył tytuł magistra inżyniera,
• 1952 – Uniwersytet Warszawski – uzyskał tytuł magistra fizyki,
• 1958 – uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim w zakresie fizyki teoretycznej,
• 1961 – kolejny stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Warszawskim, specjalizując się w fizyce teoretycznej,
• 1967 – został profesorem nadzwyczajnym,
• 1975 – uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Nagrody i odznaczenia

Roman Żelazny, znany ze swojego wkładu w dziedzinie energii atomowej, uzyskał liczne nagrody i wyróżnienia w ciągu swojej kariery.

• laureat I Nagrody Państwowej Rady ds Pokojowego Wykorzystania Energii Atomowej – 1973,
• Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta – 1964,
• Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta – 1997.

Zatrudnienie

Roman Żelazny ma za sobą bogaty okres zawodowy, który obejmował szereg renomowanych instytucji edukacyjnych i badawczych. W latach 1949–1951 pracował na Politechnice Łódzkiej, gdzie zdobywał cenne doświadczenie w swojej dziedzinie. Następnie, w latach 1951–1952, kontynuował rozwój kariery na Politechnice Warszawskiej, co przyczyniło się do jego dalszego rozwoju naukowego.

W okresie 1952–1972 związany był z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój badań. Po ukończeniu tej współpracy, w latach 1958–1981 pracował w Instytucie Badań Jądrowych, a następnie w Instytucie Energii Atomowej w latach 1981–1993.

Warto również wspomnieć, że w latach 1989–1992 pełnił funkcję prezesa Państwowej Agencji Atomistyki. Jego trwałym osiągnięciem w tej roli było podpisanie umowy członkowskiej Polski z CERN-em, co miało istotne znaczenie dla rozwoju polskiej nauki i technologii.

Przynależność do organizacji naukowych

Spośród przynależności do różnych organizacji naukowych, Roman Żelazny jest szczególnie aktywnym członkiem:

• Polskiego Towarzystwa Fizycznego,
• Europejskiego Towarzystwa Fizycznego (European Physical Society), gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Grupy Fizyki Komputerowej w latach 1980–1982.

Inne osiągnięcia

Roman Żelazny to postać, która w znaczący sposób wpłynęła na rozwój teorii z zakresu transportu neutronów oraz technologii informatycznych w Polsce. W latach 1958-1972 był twórcą i organizatorem Polskiej Szkoły Teorii Transportu Neutronów, gdzie prowadził badania oraz kształcił młodych specjalistów w tej dziedzinie.

W kolejnych latach, od 1972 do 1982 roku, zainicjował i zorganizował funkcjonowanie Centrum Obliczeniowego CYFRONET w Instytucie Badań Jądrowych, które odegrało kluczową rolę w realizacji złożonych symulacji oraz obliczeń technologicznych.

Jeszcze później, w 1993 roku, Żelazny wziął na siebie odpowiedzialność za organizację prac nad Systemem Wspomagania Decyzji w Przypadku Awarii Jądrowej RADOS, co przyczyniło się do zwiększenia bezpieczeństwa w obszarze energetyki jądrowej w Polsce.

Organizator szkół i konferencji

W ostatnich latach Roman Żelazny odgrywał kluczową rolę w organizacji wydarzeń edukacyjnych oraz naukowych, które miały wpływ na rozwój wielu dziedzin. Jego zaangażowanie przyczyniło się do stworzenia wielu istotnych platform dla wymiany wiedzy.

Do jego sukcesów organizacyjnych należą:

• Szkoły Transportu Neutronów, które miały miejsce pod auspicjami MAEA w Zakopanem w 1964 roku,
• Szkoła Fizyki Komputerowej CERN w Jadwisinie z 1967 roku,
• Konferencja Unii Europejskiej dotycząca Dynamiki Nieliniowej, Układów Chaotycznych i Złożonych, która odbyła się w Zakopanem w 1995 roku.

Prace i kontrakty zagraniczne

W latach 50. XX wieku, Roman Żelazny podejmował się istotnych badań naukowych, które miały znaczenie dla rozwoju fizyki jądrowej. W 1957 roku odbył staż naukowy w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych, który znajduje się w Dubnej, Rosja.

Jego ekspertyza przyczyniła się do zaproszeń na stanowiska wykładowcze w różnych renomowanych instytucjach edukacyjnych. Do najważniejszych z nich należą:

• 1961–1962 – Wydział Fizyki Case Institute of Technology, Cleveland, Ohio, USA,
• 1967–1968 – Wydział Fizyki University of Michigan, Ann Arbor, Michigan, USA,
• 1975, 1980 – Europejskie Centrum Badań Jądrowych (CERN), Genewa, Szwajcaria,
• 1984 – Instytut Chemii Fizycznej Free University of Brussels, Bruksela, Belgia,
• 1984–1985 – Joint European Torus (Tokamak) (JET), Abingdon, Anglia,
• 1981–1991 – był zatrudniony na kontrakcie z JET.

Wszystkie te doświadczenia miały niewątpliwy wpływ na jego karierę naukową oraz rozwój międzynarodowej współpracy w dziedzinie fizyki jądrowej.

---

Oceń: Roman Żelazny

---