Eugeniusz Chwalibóg-Piecek

---

Życiorys

Eugeniusz Chwalibóg-Piecek przyszedł na świat w rodzinie, której członkami byli Alfons Aleksander oraz Gabriela z Adlerów. Skarbnica jego wiedzy zaczęła się w gimnazjum w Kielcach, które z sukcesem ukończył. W 1914 roku, w obliczu nadchodzącej wojny, zdecydował się wstąpić do Legionów Polskich, gdzie otrzymał przydział do 1 pułku ułanów. W trakcie walk o Nowy Sącz, przez kilka dni skutecznie ukrywał się na terenie opanowanym przez swojego wroga, zdobywając w tym czasie cenne informacje o ich działaniach.

Za swoje niezwykle odważne i brawurowe działania rozpoznawcze, Eugeniusz został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku uczestniczył w kawaleryjskim kursie oficerskim w Ostrołęce, który zakończył z wynikami umożliwiającymi mu dalszą służbę. W tym czasie pełnił funkcję wachmistrza. Po kryzysie przysięgowym, przez pewien czas był internowany w Szczypiornie oraz w Łomży.

W listopadzie 1918 roku, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Eugeniusz wstąpił w szeregi odrodzonego Wojska Polskiego, a w marcu 1919 roku awansował na stopień podporucznika. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej, zdecydował się pozostać w zawodowej służbie wojskowej, by kontynuować swoją karierę. Pracował w 11 pułku ułanów z siedzibą w Ciechanowie.

W latach 1926–1931 pełnił funkcję referenta w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX, które mieściło się w Brześciu nad Bugiem. W dniu 2 grudnia 1930 roku, Eugeniusz został awansowany na majora z datą starszeństwa przypisaną na 1 stycznia 1931 roku, zajmując 17. lokatę w korpusie oficerów kawalerii. W marcu 1931 roku przeniesiono go do 11 pułku, gdzie objął dowództwo szwadronu zapasowego. W kwietniu 1933 roku jego kariera skierowała go do 1 pułku ułanów w Augustowie na stanowisko kwatermistrza.

31 sierpnia 1938 roku, Eugeniusz przeszedł w stan spoczynku, a przedtem został mianowany podpułkownikiem z datą starszeństwa z 19 marca 1938 roku oraz 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, co uważane było za awans emerytalny. Po zakończeniu służby wojskowej, osiedlił się w stolicy – Warszawie.

Niestety, w sierpniu 1940 roku został aresztowany przez Gestapo, co doprowadziło do tragicznego końca jego życia w Palmirach podczas brutalnej masowej egzekucji. Eugeniusz Chwalibóg-Piecek znalazł spoczynek na miejscowym cmentarzu. W życiu osobistym był żonaty z Marią Borkowską, z którą miał córkę Gabrielę.

Ordery i odznaczenia

Eugeniusz Chwalibóg-Piecek, zasłużony członek armii, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które potwierdzają jego oddanie i bohaterstwo. Jego szereg nagród jest dobitnym świadectwem jego zasług dla kraju.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5450, przyznany 17 maja 1922 roku,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 6 czerwca 1931 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany 10 listopada 1928 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
• Odznaka „Za wierną służbę”,
• Odznaka pamiątkowa 11 Pułku Ułanów Legionowych,
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa).

Te odznaczenia nie tylko symbolizują osobiste osiągnięcia Eugeniusza, ale także służą jako inspiracja dla przyszłych pokoleń, pokazując wartość służby dla ojczyzny.

---

Oceń: Eugeniusz Chwalibóg-Piecek

---