Zygmunt Boglewski

Wojsko i służby mundurowe

Zygmunt Teodor Jan Boglewski, znany również jako „Jelitczyk”, to postać, której biografia wzbudza zainteresowanie w kontekście historii Wojska Polskiego.

Urodził się 1 kwietnia 1897 roku w Kielcach, a swoją karierę wojskową związał z piechotą.

W trakcie swojej służby zasłużył się na tyle, że odznaczono go Srebrnym Orderem Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze i poświęceniu w służbie ojczyźnie.

Zmarł 15 lipca 1943 roku w Murnau am Staffelsee, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii.

Życiorys

„Zygmunt Boglewski przyszedł na świat w rodzinie Antoniego i Marii z d. Szymańska. Jako młody chłopak uczęszczał do gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Już 16 sierpnia 1915 roku, rozpoczął swoją służbę w Legionach Polskich, jednak w grudniu został zwolniony, aby mógł dokończyć naukę w gimnazjum. Jego zaangażowanie w ruch niepodległościowy ujawniało się poprzez przynależność do POW w Częstochowie, gdzie z sukcesem pełnił funkcję dowódcy plutonu.

W ciągu swojego dalszego rozwoju wojskowego, Boglewski należał do 1 kompanii 5 pułku piechoty Legionów, aż do momentu kryzysu przysięgowego w 1917 roku. Po tym wydarzeniu zdecydował się na kontynuowanie służby w Polskiej Sile Zbrojnej. Od 1 lutego do 18 lipca 1918 roku, uczył się w klasie „B” w Szkole Podchorążych w Ostrowi. Swój wojskowy chrzest bojowy przeszedł w 9 pułku piechoty, walcząc podczas wojny polsko-bolszewickiej.

W dniu 1 grudnia 1924 roku, jego awans na kapitana był ukoronowaniem dotychczasowych wysiłków, a jego starszeństwo datowano na 15 sierpnia 1924 z 279. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Kolejny krok w jego karierze nastąpił 17 grudnia 1931 roku, kiedy to został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1932 roku przeniesiono go z 9 pułku Legionów do 52 pułku piechoty w Złoczowie, gdzie objął stanowisko dowódcy I batalionu. Z dniem 29 lutego 1936 roku przeszedł w stan spoczynku, kończąc swoją zawodową służbę wojskową.

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, Boglewski dowodził kompanią ckm batalionu „Wilk” majora Adama Wilczyńskiego. Niestety, wkrótce znalazł się w niewoli niemieckiej. Jego losy w obozie były tragiczne, gdyż przebywał w Oflagu VII A Murnau, gdzie zmarł 15 lipca 1943 roku. Został pochowany na cmentarzu Friedhof Murnau, a jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 28 wprost-1-25,26.”

Ordery i odznaczenia

Zygmunt Boglewski został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które stanowią wyraz uznania za jego zasługi oraz waleczność.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 455,
  • Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
  • Medal Niepodległości (przyznany 5 sierpnia 1937),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (wręczony 10 listopada 1928),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (przyznany w Łotwie w 1929).

Przypisy

  1. Boglewski Zygmunt Teodor Jan [online], www.polskiegroby.pl [dostęp 19.09.2022 r.]
  2. Polskie miejsca pamięci i groby wojenne w Niemczech: Friedhof Murnau. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 27.09.2020 r.]
  3. Cmentarz Stare Powązki: ANTONI BOGLEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 28.11.2021 r.]
  4. M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
  10. Głowacki 1986, s. 386.
  11. Za drutami 1970, s. 20.
  12. a b c d e f g h Mastalski 2020, s. 101.
  13. a b c Mastalski 2020, s. 102.
  14. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930, s. 432.

Oceń: Zygmunt Boglewski

★★★★★
Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:24