Jan Poborowski

Wojsko i służby mundurowe

Jan Karol Poborowski, urodzony 21 października 1896 roku w Kielcach, to postać, którą warto przypomnieć. Był on major piechoty w Wojsku Polskim, a także odznaczony kawalerem Orderu Virtuti Militari.

Jego życie i służba wojskowa stanowią ważny element polskiej historii, więc przyjrzymy się bliżej jego osiągnięciom i wkładowi w obronę ojczyzny.

Życiorys

Jan Poborowski urodził się w Kielcach, w rodzinie Teofila. Swoją przygodę z wojskowością rozpoczął 6 sierpnia 1914 roku, kiedy to, będąc studentem szkoły technicznej, wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo został wcielony do 12. kompanii III baonu 3 Pułku Piechoty, a od 10 maja 1915 roku służył w 12. kompanii III baonu 4 Pułku Piechoty. Już 21 października 1915 roku awansował na sierżanta. Jednakże, jego losy się skomplikowały, ponieważ zaginął 7 lipca 1916 roku. Jego odnalezienie miało miejsce na Syberii, gdzie walczył w szeregach 5 Dywizji Strzelców Polskich.

Po zakończeniu pierwszej wojny światowej, 17 grudnia 1931 roku mianowano go majorem, przyznając mu starszeństwo z 1 stycznia 1932 roku oraz 51. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Już w marcu 1932 roku, objął w 3 Batalionie Strzelców w Rembertowie stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego. W czerwcu 1933 roku, został przeniesiony do 22 Pułku Piechoty w Siedlcach, gdzie pełnił funkcję dowódcy batalionu. W grudniu 1935 roku sytuacja uległa zmianie, gdy został przesunięty na stanowisko kwatermistrza, a następnie dowódcy III batalionu.

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, dowodził I batalionem 22 pp. Niestety, po pewnym czasie dostał się do niemieckiej niewoli i przebywał w Oflagu IV A Hohnstein.

Ordery i odznaczenia

Jan Poborowski, jako postać o bogatej historii, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego odwadze oraz poświęceniu. Poniżej przedstawiamy listę nagród, które otrzymał:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7740,
  • Krzyż Niepodległości (przyznany 2 sierpnia 1931 roku),
  • Krzyż Walecznych (otrzymany czterokrotnie),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (przyznany 10 listopada 1928 roku),
  • Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry).

Przypisy

  1. Odznaczenia w Legionach. „Goniec Polowy Legionów”. Rok II, Nr 14, s. 3, 31.03.1916 r. Kowel: Komenda Legionów Polskich. [dostęp 08.12.2022 r.]
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 574.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28.06.1933 r., s. 131.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23.03.1932 r., s. 224.
  5. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 623.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18.12.1931 r., s. 400.
  7. M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  8. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1.06.1935 r., s. 61.
  10. Straty ↓, nr jeniecki 48529.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19.08.1922 r., s. 614.
  12. Dindorf-Ankowicz 1929 ↓, s. 47.
  13. Żołnierze Niepodległości ↓.
  14. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 40.

Oceń: Jan Poborowski

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:20