Bolesław Korfeld, urodzony w 1893 roku w Kielcach, to postać o znaczącym wpływie na polską politykę i historię militarną. Jego życiorys jest przykładem zaangażowania w kluczowe wydarzenia dotyczące kraju, zwłaszcza w kontekście rewolucji 1905 roku, która miała ogromne znaczenie dla Polaków w tamtym okresie.
Jako wojskowy działacz, Korfeld aktywnie uczestniczył w formacjach rewolucyjnych, a w szczególności w polskim oddziale Czerwonej Gwardii oraz Armii Czerwonej, co świadczy o jego zaangażowaniu w walkę o prawa i wolności narodowe. Pełnił również funkcję komendanta szkoły wojskowej, gdzie mógł przekazywać zdobytą wiedzę i doświadczenie kolejnym pokoleniom.
Jego życie zakończyło się tragicznie 17 marca 1921 roku w Kronsztadzie, ale jego dziedzictwo pozostaje pamiętane w historii Polski.
Życiorys
Bolesław Korfeld był synem Andrzeja, a jego siostra Florentyna aktywnie uczestniczyła w działaniach Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1909 roku, będąc uczniem szóstej klasy w kieleckim gimnazjum, brał udział w zamachu na naczelnika żandarmerii gubernialnej w Kielcach, co doprowadziło do aresztowania go. W 1911 roku został skazany na dożywotnią katorgę w procesie członków kieleckiej PPS – Frakcji Rewolucyjnej. W okresie zesłania na Syberię pracował jako robotnik.
Od 1912 roku Bolesław był członkiem bolszewickiej frakcji Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. Po rewolucji lutowej w 1917 roku odzyskał wolność i udał się do Charkowa, gdzie w maju 1918 roku przystąpił do Czerwonej Gwardii. Został także członkiem Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, działając w szeregach Rewolucyjnego Czerwonego Pułku Warszawskiego. W lipcu 1918 roku uczestniczył w walkach w Jarosławiu, gdzie trwało powstanie Związku Obrony Ojczyzny i Wolności pod przewodnictwem Borysa Sawinkowa.
Na początku 1919 roku Korfeld został skierowany do Mińska, aby uczestniczyć w szkole polskich instruktorów wojskowych (Polskie Połączone Kursy Czerwonych Dowódców Armii Czerwonej) przy Zachodniej Dywizji Strzelców, gdzie wyróżniał się jako jeden z najzdolniejszych słuchaczy. Po ukończeniu szkolenia, najpierw mianowano go zastępcą komisarza, a następnie komisarzem politycznym. W sierpniu 1919 roku dowodził kursantami w walkach z Wojskiem Polskim o Mińsk.
Po tym, jak Mińsk został zajęty przez oddziały Wojska Polskiego, Bolesław Korfeld wraz z kursantami przeniósł się do Smoleńska. W styczniu 1921 roku, na zlecenie dowództwa Armii Czerwonej, kursy, uznawane za jedne z najlepszych w kraju, przekształcono w trzyletnią szkołę wojskową im. Czerwonych Komunardów, w której Korfeld objął stanowisko komisarza. W marcu 1921 roku kursanci szkoły, zorganizowani w 2 Zbiorową Brygadę Szkoły im. Czerwonych Komunardów, wzięli udział w tłumieniu powstania w Kronsztadzie. Niestety, Bolesław Korfeld zginął 17 marca 1921 roku podczas ataku na twierdzę Kronsztad, będąc dowódcą pułku 2. Brygady.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zygmunt Boglewski | Zbigniew Okulicki | Henryk Nitecki | Ziuta Hartman | Mieczysław Brodowski | Stefan Nowaczek | Stefan Nowaczek (1896–1940) | Julian Hendler | Władysław Karaś | Mariusz Skulimowski | Eugeniusz Werens | Stanisław Kotorowicz | Franciszek Smurąg | Marian Wojdan | Tomasz Kostuch | Józef Mikołajczyk | Jan Poborowski | Jerzy Pytlewski | Jerzy Kłossowski | Ryszard Wieczorek (generał)Oceń: Bolesław Korfeld