Zygmunt Czubiński


Zygmunt Czubiński to postać o wielkim znaczeniu w polskiej botanice oraz ochronie przyrody. Urodził się 24 czerwca 1912 roku w Kielcach, a swoje życie zakończył 1 lutego 1967 roku w Poznaniu. Jego osiągnięcia obejmują nie tylko pracę naukową, ale również istotne działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego.

Był profesorem na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie nie tylko prowadził badania, ale także angażował się w edukację. W ciągu swojej kariery, wykształcił aż 240 magistrów i 20 doktorów, co świadczy o jego ogromnym wpływie na rozwój młodych naukowców.

Jako członek Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz przewodniczący komisji Parków Narodowych i Rezerwatów Przyrody Państwowej Rady Ochrony Przyrody, Zygmunt Czubiński odegrał kluczową rolę w kształtowaniu strategii ochrony polskiej przyrody. Jego wkład w rozwój nauki został doceniony przez wielu w środowisku akademickim.

Warto zaznaczyć, że Zygmunt Czubiński był również redaktorem oraz współredaktorem licznych czasopism naukowych, takich jak "Prace Komisji Biologicznej PTPN" oraz "Badania Fizjograficzne nad Polską Zachodnią". Jego prace pozostają wyznacznikiem w dziedzinach biologii i ekologii, stanowiąc solidną podstawę dla kolejnych pokoleń badaczy.

Życiorys

Zygmunt Czubiński był synem Marcina i Natalii Czubińskich. W latach 1922–1930 edukował się w Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Kielcach. Po uzyskaniu matury w maju 1930 roku, zdecydował się na rozpoczęcie studiów w dziedzinie botaniki na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Już w 1932 roku piastował stanowisko asystenta wolontariusza w Zakładzie Botaniki Ogólnej tegoż uniwersytetu.

W 1935 roku otrzymał tytuł magistra filozofii na levelu botaniki, za pracę na temat „Flora briofityczna okolic Promna”, co zaowocowało przyznaniem mu srebrnego medalu Uniwersytetu Poznańskiego. Rok później awansował na asystenta w Zakładzie Botaniki Ogólnej UP. W okresie drugiej wojny światowej, prowadził nielegalne zajęcia edukacyjne w Kielcach, a od 1942 roku kontynuował te działania w Krakowie. Pracował jednocześnie w Referacie Ochrony Przyrody przy Głównym Wydziale Lasów Generalnego Gubernatorstwa w tym mieście.

Po zakończeniu wojny, Zygmunt Czubiński powrócił do pracy naukowej w Poznaniu. W 1945 roku obronił rozprawę doktorską pt. „Szata roślinna torfowisk Pojezierza Brodnickiego”, a sześć lat później uzyskał habilitację dzięki pracy „Zagadnienia geobotaniczne Pomorza”. W latach 1952-1953 był prodziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi, a później sprawował funkcję dziekana tego wydziału. 20 grudnia 1954 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

W 1960 roku Zygmunt Czubiński stał się członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (PAN). Jego życie zakończyło się w Poznaniu, gdzie zmarł 4 lutego 1967 roku. Spoczywa na Cmentarzu komunalnym na Junikowie, w specjalnie wyznaczonym miejscu (pole 11, rząd 8, miejsce 9).

Publikacje

Oto wybrane publikacje Zygmunta Czubińskiego, które pokazują jego wkład w badania przyrodnicze oraz ochronę środowiska.

  • torfowiska mszarne Wielkopolski i ich ochrona,
  • materiały do inwentarza rezerwatów przyrody na Odzyskanych Ziemiach Zachodnich,
  • przyroda żywa Doliny Odry i jej ochrona,
  • zagadnienia geobotaniczne Pomorza,
  • o racjonalną sieć rezerwatów przyrody Pomorza.

Odznaczenia

W trakcie swojego życia Zygmunt Czubiński zdobył cztery ministerialne nagrody, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w swoją dziedzinę.

Otrzymał także Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, co jest świadectwem jego zasług dla kraju.

Po jego śmierci, jego osiągnięcia zostały uhonorowane Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co podkreśla jego trwały wpływ i zasługi wobec narodu.

Upamiętnienie

Warto zwrócić uwagę na liczne formy upamiętnienia Zygmunta Czubińskiego, które świadczą o jego znaczeniu w dziedzinie nauk przyrodniczych. Imię tego wybitnego profesora zostało uhonorowane na wiele sposobów, co podkreśla jego wkład w badania naukowe.

Imieniem Zygmunta Czubińskiego nazwano:

  • cztery rezerwaty przyrody, w tym rezerwat przyrody Cisów im. prof. Zygmunta Czubińskiego oraz rezerwat przyrody Brzęki im. Zygmunta Czubińskiego, mieszczące się w Wolińskim Parku Narodowym,
  • salę wykładową w pawilonie ekspozycyjno-dydaktycznym w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza,
  • ulice w miastach Gdańsk i Zielona Góra.

Nadleśnictwo Czerniejewo również uczciło pamięć profesora poprzez ustawienie głazu narzutowego, na którym znajduje się tablica upamiętniająca Zygmunta Czubińskiego, umieszczona w Obrębie Czerniejewo – oddziale 236.

Dodatkowo, w rezerwacie przyrody Jezioro Drążynek, które jest częścią krajobrazowego parku Promno, postawiono kamień poświęcony pamięci profesora. Zygmunt Czubiński był autorem badań nad florą mszaków w tym obszarze, co podkreśla jego zaangażowanie w badania terenowe.

Oprócz oznaczeń przestrzennych, w 2000 roku, podczas Walnego Zebrania Członków Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Botanicznego, ustanowiono Medal imienia Profesora Zygmunta Czubińskiego. Pomysłodawca medalu, profesor Janusz Bogdan Faliński, stworzył to wyróżnienie, aby honorować wybitne osiągnięcia naukowe, zwłaszcza prace o charakterze regionalnych monografii geobotanicznych, które bazują na oryginalnych koncepcjach badań.

Medal został po raz pierwszy wręczony w 2001 roku, podczas Ogólnopolskiego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego w Poznaniu, co świadczy o trwałej pamięci o osiągnięciach Zygmunta Czubińskiego w świecie nauki.

Przypisy

  1. Czubiński, Zygmunt, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 19.10.2021 r.]
  2. Karol Latowski: Laureaci czwartej edycji Medalu im. profesora Zygmunta Czubińskiego. Wiadomości Botaniczne 54 (3/4), 2010, s. 140. [dostęp 15.05.2012 r.]
  3. Program ochrony przyrody, Plan urządzenia lasu Nadleśnictwa Czerniejewo, 12.08.2009 r. [dostęp 15.05.2012 r.]

Oceń: Zygmunt Czubiński

Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:19