Marian Jedlicki

---

Życiorys

Marian Jedlicki, wyjątkowa postać w polskiej historii prawa, był absolwentem III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Jego nauczycielem był znakomity Stanisław Estreicher, którego wiedza wpłynęła na rozwój Jedlickiego. W okresie lat 1918–1920, w dokonaniach ojczyzny, służył jako ochotnik w polskim wojsku, a po zakończeniu wojny zdecydował się na kontynuowanie kształcenia na prestiżowym Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po ukończeniu studiów, wyjechał do Paryża, gdzie dążył do zdobycia wykształcenia doktoranckiego, które uzyskał w 1924 roku. Habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim z zakresu historii prawa w Europie Zachodniej uzyskał 3 września 1928 roku. W 1929 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Poznańskim, a od 1930 roku piastował stanowisko zastępcy profesora, gdzie prowadził wykłady dotyczące „Historii ustroju politycznego na zachodzie Europy” oraz „Historii prawa prywatnego na zachodzie Europy”.

W czasie II wojny światowej, przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie od 1943 roku wykładał na polskim wydziale prawa w Oksfordzie. Po wojnie, na mocy dekretu Prezydenta Krajowej Rady Narodowej z dnia 20 grudnia 1946 roku, został mianowany profesorem zwyczajnym Historii Prawa na Zachodzie Europy na Wydziale Prawa UJ. W 1949 roku wznowił działalność akademicką na Uniwersytecie Poznańskim, kontynuując swoją pasję badawczą.

Specjalizował się w badaniach nad instytucjami państwowymi i prawnymi we wczesnośredniowiecznych państwach zachodnioeuropejskich oraz Polsce. Poświęcał uwagę także relacjom polsko-niemieckim z tego okresu, co zaowocowało tłumaczeniem i wydaniem Kroniki Thietmara w 1953 roku, co miało istotne znaczenie dla polskiej historiografii.

Po zakończeniu swojej działalności, Marian Jedlicki odszedł z tego świata i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej nauce i prawie.

---

Oceń: Marian Jedlicki

---