Krzysztof Pańczyk

---

Kariera szachowa

W 1977 roku Krzysztof Pańczyk odniósł duży sukces, wygrywając w Bolesławcu mistrzostwa Polski juniorów do 20 lat. W tym samym okresie, na przełomie 1977 i 1978 roku, reprezentował Polskę podczas mistrzostw Europy juniorów, które miały miejsce w Groningen. Już dwa lata później, w 1979 roku, zadebiutował w finale mistrzostw Polski mężczyzn. Przez kolejne lata, aż do 1992 roku, ośmiokrotnie brał udział w turniejach o tytuł mistrza kraju. Najbardziej znaczący sukces odniósł w 1991 roku, zdobywając brązowy medal w Cetniewie.

W 1981 roku wystąpił w reprezentacji narodowej na drużynowych mistrzostwach świata do 26 lat, które odbyły się w Grazu. W kolejnych latach, w 1982 i 1984, brał dwukrotnie udział w memoriałach Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju. Znaczącym osiągnięciem była zdobycie tytułu mistrza Polski w szachach szybkich w Dębicy w 1990 roku. Krzysztof Pańczyk wygrał cztery międzynarodowe turnieje: Turniej o Puchar Prezesa KS Korona w Krakowie w 1980, Turniej o Puchar Ministra Komunikacji w Warszawie w 1983, Międzynarodowy Turniej Wyzwolenia Warszawy w 1984 oraz London International IM w Londynie w 1997. Oprócz tego zyskał uznanie w wielu krajowych zawodach, takich jak mistrzostwa Polski nauczycieli w Nisku w 1994 roku, a także dwukrotnie w półfinałach mistrzostw Polski (Żarki Letnisko 1986, Gdynia 1987).

W 1998 roku uzyskał drugie miejsce w mistrzostwach Walii Północnej, które odbyły się w Rhyl. Regularnie uczestniczył w drużynowych mistrzostwach Polski, zdobywając w nich cztery medale: dwa srebrne (w Rewalu w 1992 oraz Lubniewicach w 1993, oba występując w barwach Polonii Warszawa) oraz dwa brązowe (w Lublinie w 1979, reprezentując Hutnika Warszawa, oraz w Krynicy-Zdroju w 1988 w barwach Polonii Warszawa). W 1985 i 1987 roku, podczas zawodów w Międzybrodziu Żywieckim oraz Jachrance, uzyskał najlepsze wyniki indywidalne na II szachownicy.

W 1986 roku Krzysztof Pańczyk został uhonorowany medalem 60-lecia Polskiego Związku Szachowego za swoje liczne zasługi na rzecz promocji i rozwoju szachów w Polsce. Jego partia z Schurade, rozegrana podczas meczu Polska – NRD do 26 lat w Zakopanem w 1978 roku, trafiła do prestiżowej książki Johna Emmsa zatytułowanej The Most Amazing Chess Moves of All Time (Najbardziej zdumiewające posunięcia szachowe wszystkich czasów).

Najwyższy ranking w karierze zdobył 1 lipca 1984 roku, osiągając wynik 2440 punktów, co plasowało go na czwartym miejscu wśród najlepszych polskich szachistów. Krótko mówiąc, jego osiągnięcia są dowodem na niezwykły talent i determinację w każdej rozgrywce, w której uczestniczył.

Publikacje

Krzysztof Pańczyk jest autorem sześciu książek, które głównie koncentrują się na teorii debiutów szachowych.

Oto lista jego publikacji:

• Archangel and New Archangel, Londyn 2000, Gambit/Everyman Chess, s. 160, ISBN 1-85744-260-1 (wspólnie z Johnem Emmsem),
• The Cambridge Springs, Londyn 2002, Gambit, s. 192, ISBN 1-901983-68-4 (wspólnie z Jackiem Ilczukiem),
• Offbeat King’s Indian, Londyn 2004, Everyman Chess, s. 176, ISBN 1-85744-361-6 (wspólnie z Jackiem Ilczukiem),
• Ruy Lopez Exchange, Londyn 2005, Everyman Chess, s. 192, ISBN 1-85744-389-6 (wspólnie z Jackiem Ilczukiem),
• The Classical King’s Indian Uncovered, Londyn 2009, Everyman Chess, s. 384, ISBN 978-1-85744-517-6 (wspólnie z Jackiem Ilczukiem),
• Queen’s Gambit Declined: Vienna, Londyn 2018, Everyman Chess (wspólnie z Jackiem Ilczukiem).

Od roku 2002, Pańczyk współpracuje z Jackiem Ilczukiem, publikując regularnie artykuły teoretyczne w holenderskim kwartalniku New in Chess Yearbook.

---

Oceń: Krzysztof Pańczyk

---