Józef Lisowski (immunolog)

W 1951 roku zasilił szeregi absolwentów Politechniki Wrocławskiej, gdzie jego zainteresowania naukowe skupiły się na chemii organicznej. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Katedrze Chemii Fizjologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu, ucząc się pod okiem wybitnego biochemika, profesora Tadeusza Baranowskiego. Po zdobyciu stopnia doktora w 1955 roku, Lisowski kontynuował karierę naukową w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda PAN we Wrocławiu.

Jego prace naukowe początkowo koncentrowały się na zrozumieniu korelacji między budową cząsteczek a aktywnością enzymów. Z czasem temat jego badań zmienił się, zwracając uwagę na wiązanie jonów metali ciężkich z zmodyfikowanymi białkami. Lata 1959-1961 spędził jako stypendysta Fundacji Rockefellera na Wydziale Biochemii Uniwersytetu Waszyngtońskiego w Seattle, pod czujnym okiem profesora Hansa Neuratha. Habilitacja Lisowskiego, przeprowadzona w 1964 roku, koncentrowała się na innowacyjnych badaniach dotyczących enzymów przysadki mózgowej.

W międzyczasie, w latach 1965-1966 oraz 1980-1982, pełnił funkcję profesora wizytującego w Instytucie Biochemii Uniwersytetu Genewskiego w Szwajcarii. Po 1966 roku, jako kierownik Zakładu Immunochemii, prowadził badania aż do przejścia na emeryturę w 1999 roku.

Jednym z jego głównych osiągnięć było prowadzenie badań nad immunochemią, dzięki czemu zdobył uznanie jako specjalista w obszarze immunoglobulin oraz ich porównań w kontekście krwi i siary. Przegląd jego prac potwierdzał jego badania dotyczące specyficznej podfrakcji polipeptydowej bogatej w prolinę, pochodzącej z owczej siary (PRP), która wkrótce okazała się posiadać właściwości immunoregulacyjne, a nawet znalazła zastosowanie u pacjentów z chorobą Alzheimera.

Józef Lisowski był nie tylko członkiem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, ale również jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Immunologicznego, którego prezesem był od 1971 do 1980 roku, następnie odznaczony tytułem honorowego członka. Poza tym, aktywnie działał w Międzynarodowej Unii Towarzystw Immunologicznych oraz w Federacji Europejskich Towarzystw Immunologicznych. W ciągu swojej kariery, Lisowski był promotorem dziewięciu prac doktorskich, a trzech z jego współpracowników osiągnęło tytuł profesora.

Na koniec, warto wspomnieć, że profesor Lisowski spoczywa na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu, pozostawiając po sobie nie tylko bogaty dorobek naukowy, ale również wspaniałe wspomnienia w sercach wielu jego uczniów i współpracowników.