Jerzy Gołębiowski (historyk)

Nauka i edukacja

Jerzy Stanisław Gołębiowski, urodzony 10 kwietnia 1943 roku w Kielcach, to postać niezwykle istotna w polskim kręgu akademickim. Jako profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych, pozostawił po sobie znaczący ślad w historii polskiej nauki. Opuścił nas 3 listopada 2010 roku w Krakowie, gdzie prowadził część swojej działalności akademickiej.

Był wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, instytucji, która jest znana z kształcenia przyszłych nauczycieli i pracowników oświaty. Gołębiowski specjalizował się w historii gospodarczej międzywojennej Polski, co czyni go jednym z ekspertów w tym obszarze.

Jego badania oraz publikacje przyczyniły się do lepszego zrozumienia złożonych procesów gospodarczych, które miały miejsce w Polsce w tym ważnym okresie. Dzięki swojej pasji i zaangażowaniu, inspirował wielu studentów oraz młodych naukowców do poszukiwania wiedzy i zgłębiania tajników historii.

Życiorys

Jerzy Gołębiowski, znany historyk, ukończył w 1963 roku Technikum Ekonomiczne w Kielcach. Po tym etapie, rozpoczął studia z zakresu historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, gdzie miał przyjemność uczyć się pod okiem takich znakomitych nauczycieli jak Józef Buszko, Marian Tyrowicz oraz Adam Przyboś.

W 1968 roku rozpoczął pracę na uczelni i w 1976 roku obronił pracę doktorską, a jego promotorem był Buszko. Jego dalszy rozwój akademicki miał miejsce w 1990 roku, kiedy to habilitował się na podstawie pracy dotyczącej przemysłu wojennego w Polsce w latach 1918-1939. W 2001 roku zdobył tytuł profesora zwyczajnego.

Gołębiowski był autorem wielu znaczących prac naukowych dotyczących historii gospodarczej Polski w okresie międzywojennym. Współredagował również słownik biograficzny zatytułowany Kto był kim w II Rzeczypospolitej. Był aktywnym członkiem zespołów redakcyjnych czasopism takich jak „Studia Historyczne” oraz „Studia Historica. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis”.

Ważnym aspektem jego działalności było przynależenie do Komisji Historycznej krakowskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk. Przez pewien czas pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Historii WSP, a także II sekretarza OOP oraz członka Komitetu Uczelnianego PZPR, przynależąc do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W uznaniu za jego wkład w dziedzinę historii, Gołębiowski został odznaczony Nagrodą Ministra Sztuki, Medalem KEN oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Po zakończeniu swojego aktywnego życia, został pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. CCCI-1-9).

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje autorstwa Jerzego Gołębiowskiego, które znacząco przyczyniły się do badań nad historią gospodarki Polski w XX wieku.

  • sektor państwowy w gospodarce Polski międzywojennej, PWN 1985,
  • przemysł wojenny w Polsce 1918 – 1939, Wyd. Nauk. WSP Kraków 1990 i Pionki „Pronit” 1993,
  • COP Dzieje industrializacji w rejonie bezpieczeństwa 1922 – 1939, Wyd. Nauk. Akademii Pedagogicznej Kraków 2000,
  • kapitał państwowy w spółkach prawa handlowego u schyłku Drugiej Rzeczypospolitej, Wyd. Nauk. Akademii Pedagogicznej Kraków 2004.

Przypisy

  1. Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 16.07.2021 r.]
  2. Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006. Kraków: 2006.
  3. Józef Hampel, Marian Różycki, Jan Szmyd, Podstawowa Organizacja Partyjna w latach 1961–1971, [w:] „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie”, Z. 46, Kraków 1973, s. 358, 360.
  4. Prof. Jerzy Stanisław Gołębiowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 13.01.2012 r.]
  5. a b c Chrobaczyński 2011 ↓, s. 186.
  6. a b c Chrobaczyński 2011 ↓, s. 185.
  7. a b c d e Chrobaczyński 2011 ↓, s. 184.

Oceń: Jerzy Gołębiowski (historyk)

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:21