Czesław Stradowski

W trakcie swojej kariery naukowej odbył również staż w Niemczech, w latach 1984–1986, a także w Berlinie Zachodnim w 1988 roku. Jego badania koncentrowały się na chemii radiacyjnej i fotochemii, a w szczególności na modelu tunelowania elektronów pułapkowanych do cząsteczek akceptora. Stradowski był pionierem w dziedzinie badań nad fotochemicznie indukowanym zrywaniem sieci DNA, a także kładł duży nacisk na badania aplikacyjne.

W latach 1974–1975 realizował staż naukowy na Uniwersytecie Notre Dame w Stanach Zjednoczonych. W ciągu swojej kariery opublikował 48 artykułów naukowych, a także wygłosił ponad 30 referatów i komunikatów. Jego wkład w naukę obejmował również monografię oraz wypromowanie jednego doktora.

Stradowski był aktywnym działaczem społecznym; był członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” przy Politechnice Łódzkiej oraz wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej tej organizacji. Po wprowadzeniu stanu wojennego, Stradowski został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Łowiczu, co usprawiedliwia jego zaangażowanie w walkę o prawa człowieka oraz niepodległość Polski. Jego życie zakończyło się tragicznie w wyniku wypadku samochodowego w 1989 roku.

W hołdzie za jego zasługi, 13 grudnia 2001 roku, pośmiertnie odznaczono go Medalem za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka, datowanym na okres od 13 grudnia 1981 do 4 czerwca 1989 roku. Ponadto, w 2024 roku, pośmiertnie uhonorowano go Krzyżem Wolności i Solidarności.