Jan Grzywaczewski

W 1796 roku Jan zawarł związek małżeński z Marianną z Szymankiewiczów, jednak małżeństwo to, jak się przypuszcza, nie doczekało się potomstwa. Jako bogaty mieszczanin, Grzywaczewski był właścicielem domu z zabudowaniami znajdującymi się przy Rynku, pod numerem 236, a także trzech dobrze zagospodarowanych działek i dwóch ogrodów.

W 1772 roku rodzina Grzywaczewskich zdecydowała się pożyczyć miastu 724 złote, aby pomóc w spłacie kontrybucji nałożonej przez wojska rosyjskie. Niestety, późniejsze lata przyniosły Janowi problemy finansowe, a po 1813 roku musiał zaciągać długi u Bractwa Różańcowego przy kolegiacie kieleckiej. W celu przetrwania, wydał dom w dzierżawę oraz sprzedał część swoich gruntów.

Jan Grzywaczewski miał także siostrę, Mariannę z Grzywaczewskich Gwoździowską (około 1771–1821), która była żoną kieleckiego przedsiębiorcy Józefa Gwoździowskiego (około 1768–1844). Pamięć o niej trwa dzięki figurze Matki Boskiej Piekoszowskiej, ufundowanej przez męża, która znajduje się przy ulicy Ściegiennego w Kielcach, naprzeciwko Wojewódzkiego Domu Kultury w Kielcach.

Warto zaznaczyć, że jego siostrzeniec, Antoni Gwoździowski (1807–1853), był prawnikiem oraz sędzią Trybunału Cywilnego Guberni Warszawskiej. Jan Grzywaczewski był również weteranem wojen napoleońskich, podczas których odniósł pięć ran i został odznaczony orderem Virtuti Militari. Ponadto, pełnił funkcję burmistrza, a następnie prezydenta Kielc, a w 1810 roku krótko powrócił na to stanowisko po Dominiku Wójcikowskim.