Piaski (Kielce)

---

Ważniejsze obiekty

W Kielcach, a dokładniej w Piaskach, znajduje się wiele istotnych obiektów, które odgrywają kluczową rolę w życiu mieszkańców oraz są znaczącymi punktami na mapie regionu. Oto kilka z nich:

• Wojewódzki Urząd Pracy (ul. Witosa),
• Izba skarbowa (ul. Witosa),
• Świętokrzyska Szkoła Wyższa (ul. Zagnańska),
• Wyższa Szkoła Handlowa im. Bolesława Markowskiego (ul. Peryferyjna),
• Wydawnictwo MAC Edukacja (ul. Witosa).

Każda z tych instytucji przyczynia się do rozwoju lokalnej społeczności oraz oferuje różnorodne usługi dla mieszkańców.

Turystyka

W Piaskach, malowniczo usytuowanych w Kielcach, można znaleźć ciekawe możliwości spędzenia czasu na świeżym powietrzu. Obszar ten zachęca do aktywności fizycznej i poznawania okolicy.

Przez obrzeża Piasków prowadzą różnorodne szlaki i ścieżki, które z pewnością zainteresują miłośników turystyki rowerowej:

• ścieżka rowerowa, która otacza Zalew, a następnie biegnie wzdłuż ul. Piaski nad Rzeką do ul. Witosa,
• rowerowy szlak architektury obronnej, łączący Kielce z Opatowem, Sandomierzem, Chęcinami i Końskimi – rozpoczyna się od końca ścieżki rowerowej i kieruje się ulicą Witosa w stronę Dąbrowy.

Historia

Historia Piasków wiąże się z ważnym okresem dla przemysłu hutniczego w regionie. W końcu XVIII wieku huta miedzi i ołowiu w Niewachlowie przeżywała swoje ożywienie. W 1782 roku Komisja Kruszcowa w Warszawie zainspirowała króla Stanisława Augusta do objęcia w dzierżawę Miedzianej Góry na czterdzieści lat. Przybyli wtedy fachowcy z zagranicy, a także zainwestowano w zakup nowoczesnych maszyn. Tak Kielce zyskały na znaczeniu, stając się ponownie centrum przemysłu górniczo-hutniczego, a znajdujący się w pobliżu folwark na Piaskach dostarczył siły roboczej, co doprowadziło do powstania osiedla przemysłowego.

W 1930 roku Piaski zostały formalnie włączone do miasta, jednak już w 1864 roku ich ówczesny właściciel, Gołębiowski, postulował, że „posiadłość jego – podobnie jak i osada wiejska Głęboczka oraz Krzetle i Sieje, które mają nazwy od dawnych właścicieli – powinny przynależeć do Kielc,” mimo oddalenia od miasta. Władysław Gołębiowski, rotmistrz, mieszkał w domu oznaczonym numerem 414 „przy drodze do lasu”.

Kolejnym znaczącym właścicielem Folwarku Piaski był Henryk Salomon Nowak, przedsiębiorca pochodzący z Łodzi, który zdobył majątek, dostarczając towary dla kolei. Nowak osiedlił się w Kielcach w 1868 roku, kupując folwark Głęboczka oraz obszerny teren na zachód od rzeki Dąbrówki (obecnie Silnicy). Te tereny szybko zyskały na wartości, stając się sąsiadami linii kolejowej, która zaczęła przebiegać przez Kielce już w 1885 roku. Na Głęboczce Nowak zainwestował w budowę dwóch tartaków oraz składów drewna w latach 1890-1891. W majątku Piaski spędzała letnie miesiące jego żona z dziećmi.

Na początku XX wieku Nowak był jednym z najzamożniejszych kielczan, a jego majątek szacowano na przeszło pięć ton dukatowego złota. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, był posiadaczem czterdziestu kilku nieruchomości w Kielcach, w tym dwustumorgowej posiadłości Piaski oraz pięćsetmorgowego Czarnowa. Niezwykle oszczędny charakter Nowaka przyczynił się do jego tragicznymi wydarzeń. W 1915 roku, kiedy Kielce znajdowały się pod zmieniającą się kontrolą legionistów Piłsudskiego, Austriaków, Niemców oraz Rosjan, Nowak został aresztowany. Był oskarżony o rzekomą współpracę z Piłsudskim, co doprowadziło go do niebezpiecznej sytuacji.

Nowak miał szansę na wyjście za łapówkę w wysokości pięciu tysięcy rubli. Mimo jego fortuny, Nowak postanowił zaoferować jedynie pięćset rubli, co wystarczyło, by trafić na ciężką drogę wywózki w głąb Rosji, gdzie zmarł na tyfus. Jego brat Jakub, aresztowany razem z nim, wrócił w 1917 roku, ale zmarł w 1918 w wyniku wyniszczenia zdrowia.

Majatek Nowaka przeszedł na własność jego żony Marii oraz synów Jerzego i Stefana. Stefan zginął w warszawskim getcie, a Jerzy, znany kierowca wyścigowy, przeżył wojnę. W czasie jej wybuchu brał udział w rajdzie we Francji, a następnie wstąpił do wojska, walcząc u boku generała Maczka. Jeszcze w 2000 roku mieszkał w Warszawie.

W trudnych latach od 13 grudnia 1981 roku do 31 grudnia 1982 roku w lokalnym areszcie śledczym działał ośrodek internowania. Umieszczano w nim osoby z regionu świętokrzyskiego oraz województwa radomskiego. W ciągu tego okresu, w ośrodku przebywało łącznie 895 osób, przy czym w grudniu 1981 roku liczba internowanych wynosiła od 303 do 368 osób. Na terenie ośrodka miały miejsce różne akcje protestacyjne, głodówki oraz wydawano niezależne publikacje, takie jak „Krata”, a także znaczki i koperty poczty obozowej.

---

Oceń: Piaski (Kielce)

---