Antoni Galiński, znany również pod pseudonimami „Stefan” oraz „Mirski”, to postać, która zapisała się w historii jako aktywny działacz w ramach socjalizmu oraz komunizmu. Urodził się 5 maja 1888 roku w Kielcach, a swoją działalność polityczną kontynuował aż do swojej śmierci, która miała miejsce 28 grudnia 1949 roku w Katowicach.
W trakcie swojej kariery politycznej, Galiński pełnił funkcję posła w Sejmie Ustawodawczym, gdzie działał w latach 1947–1949. Jego wpływ na lokalną politykę był znaczący, zwłaszcza w kontekście jego roli jako II sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej (PPR), którą objął w 1946 roku.
Jako lider, miał wpływ na kształtowanie polityki regionalnej oraz narodowej w okresie powojennym, kiedy to jego działania były kluczowe w tworzeniu nowego porządku politycznego w Polsce.
Życiorys
Antoni Galiński, znany ze swojej działalności politycznej, ukończył edukację w szkole powszechnej oraz terminach stolarskich. W 1904 roku przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a później, od 1906, zaangażował się w PPS-Lewicy. W 1907 roku został aresztowany, a po długotrwałym roku spędzonym w więzieniu został deportowany z Kraju Przywiślańskiego, co skłoniło go do osiedlenia się w Kijowie.
W 1910 roku został zesłany na Syberię, jednak w 1911 roku udało mu się uciec do Krakowa. Od 1914 roku mieszkał w Przemyślu, a w grudniu 1918 objął stanowisko sekretarza okręgowego KPRP. W latach 1925–1927 był sekretarzem Komitetu Okręgowego (KO) KPZU. Po 1929 roku sprawował rolę skarbnika i kierował Prowizorium KC KPZU.
Wszystko zmieniło się 22 czerwca 1931, kiedy to Galiński został aresztowany w Warszawie i skazany na osiem lat więzienia, a także pozbawiony praw na dziesięć lat. Jego stan zdrowia jednak spowodował, że w styczniu 1936 roku został zwolniony.
Podczas niemieckiej okupacji Galiński utrzymywał kontakty z działaczami Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Warszawie, wśród nich z Edwardem Lanotą. Po zakończeniu powstania warszawskiego wrócił do Kielc. Od 5 kwietnia 1945 roku stał się członkiem PPR, a także brał udział w zakładaniu organizacji PPR w Legnicy.
W grudniu 1945 roku został delegatem na I Zjazd PPR, a w grudniu 1948 roku na I Zjazd PZPR. Od maja 1946 roku pełnił funkcję II sekretarza KW PPR we Wrocławiu, a od listopada 1946 roku przewodniczył Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej (WKKP) oraz był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN). Od stycznia 1947 roku, aż do swojej śmierci, Galiński był posłem do Sejmu Ustawodawczego.
Upamiętnienie
Do 1992 roku ulica Kobierzycka, znajdująca się na terenie wrocławskiej Klecinie, była upamiętnieniem Antoniego Galińskiego. Jego nazwisko nosiła z dumą, symbolizując zasługi, jakie wniósł w historię regionu.
Przypisy
- Marcin Rybak: 20 lat temu zmieniono nazwy ulic we Wrocławiu. Karkonoska miała być Sezamkową. gazetawroclawska.pl, 15.08.2012 r. [dostęp 29.05.2022 r.]
- M.P. z 1947 r. nr 81, poz. 538 „za działalność powojenną przy utrwaleniu demokratycznych form państwowości polskiej”.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Teresa Stanek (1929–2023) | Franciszek Loeffler | Krzysztof Janik | Marcin Perz | Julian Szymański | Michał Chałoński | Marek Prawda | Jarosław Motyka | Rajmund Miller | Piotr Wawrzyk | Bartłomiej Sienkiewicz | Ludwik Evert | Grzegorz Dziubek | Maria Gluth-Nowowiejska | Rafał Kubicki | Jan Świercz | Sławomir Rogowski | Henryk Jagodziński (polityk) | Małgorzata Olejnik | Jan WaszkiewiczOceń: Antoni Galiński