Julian Juliusz Szymański to postać, której życie i osiągnięcia mają szczególne znaczenie w historii medycyny i polityki w Polsce. Urodził się 10 maja 1870 roku w Kielcach, a swoją karierę zawodową związał nie tylko z okulistyką, ale również z działalnością polityczną.
Warto podkreślić, że był marszałkiem Senatu II Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1928-1930, co stanowi ważny okres w historii Polski międzywojennej. Zmarł 8 czerwca 1958 roku w Białymstoku, pozostawiając trwały ślad w pamięci społeczeństwa.
Życiorys
Julian Szymański, lekarz o międzynarodowej renomie, swoją edukację medyczną rozpoczął w Kijowie, gdzie ukończył studia. Od 1891 do 1898 roku pełnił rolę asystenta w klinice okulistycznej w tym samym mieście. Po udziale w rewolucji 1905 roku, zmuszony do ucieczki przed represjami, zdecydował się na emigrację do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował swoją karierę naukową.
W latach 1916–1920 mieszkał w Brazylii, gdzie przyjął stanowisko profesorskie na Federal University of Paraná w Kurytybie. Jak wielki wpływ miał na rozwój okulistyki w tym kraju, świadczy fakt, że zorganizował tam klinikę okulną i napisał pierwszy podręcznik okulistyki w języku portugalskim, zatytułowany Okulistyka w skróceniu, który ukazał się również w polskim wydaniu w 1920 roku. Po powrocie do kraju w 1922 roku został profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
Prof. Szymański był pionierem w opracowywaniu nowoczesnych metod leczenia chorób oczu, szczególnie jaskry. W latach 1931–1935 miał zaszczyt pełnić funkcję przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Okulistycznego. Jego zaangażowanie w życie polityczne kraju ujawnia się w jego pracy jako senator II i III kadencji w latach 1928–1935 z ramienia BBWR, gdzie w latach 1928–1930 również przewodniczył izbie. W 1928 roku zaangażował się w działalność Związku Sybiraków, zostając członkiem zarządu głównego.
W kolejnych latach założył w 1929 roku Towarzystwo Brazylijsko-Polskie im. Rui Barbosy w Warszawie, a jego prezydentura trwała do 1939 roku. Jego działalność nie kończyła się na edukacji i polityce; podczas okupacji niemieckiej pracował w Szpitalu Maltańskim w Warszawie, mieszczącym się w historycznym Pałacu Mniszchów.
Po wojnie, w 1949 roku, powrócił do Brazylii, gdzie osiedlił się z rodziną. Dopiero w 1957 roku zdecydował się na powrót do Polski. Julian Szymański był ojcem Lecha Konstantnego Szymańskiego, który także wybrał ścieżkę lekarza okulisty. Jego wnuk, Jack Szymanski, również kontynuuje rodzinną tradycję w zakresie medycyny, pracując jako okulista w Cascavel i nawiązując kontakty z Towarzystwem Polsko-Brazylijskim.
Ordery i odznaczenia
Julian Szymański był osobą, która otrzymała wiele wyróżnień i odznaczeń za swoje zasługi. Jego osiągnięcia zostały docenione w różnych formach, co świadczy o jego wpływie i znaczeniu.
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 9 listopada 1931,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Niepodległości, przyznany 12 marca 1931,
- Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany w 1940,
- Order Krzyża Orła I klasy z Estonii, przyznany w 1931,
- Order Krzyża Południa I klasy z Brazylii, nadany w 1934,
- Kawaler Magistralny Orderu Maltańskiego, odznaczony w 1940.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Michał Chałoński | Marek Prawda | Jarosław Motyka | Rajmund Miller | Piotr Wawrzyk | Jan Janowski | Artur Gierada | Mariusz Gosek | Bronisław Radowski | Bogdan Łysak | Marcin Perz | Krzysztof Janik | Franciszek Loeffler | Teresa Stanek (1929–2023) | Antoni Galiński | Bartłomiej Sienkiewicz | Ludwik Evert | Grzegorz Dziubek | Maria Gluth-Nowowiejska | Rafał KubickiOceń: Julian Szymański