Józef Machno

---

Życiorys

Józef Machno był osobą, która wyrastała w robotniczej rodzinie jako syn Józefa i Sabiny. Zdobył wykształcenie średnie, jednakże nie posiadał konkretnego zawodu, co miało wpływ na jego dalsze losy zawodowe. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1953 roku ukończył Szkołę Partyjną przy KC PZPR, co otworzyło mu wiele drzwi w sferze politycznej.

W latach 30. był aktywnym członkiem kilku organizacji, w tym Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom oraz Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Związał się również z Komunistycznym Związkiem Młodzieży Polski. Podczas wojny brał udział w kampanii wrześniowej i był członkiem Robotniczej Partii Polskich Socjalistów oraz PPS–Lewicy w latach 1943-1945, gdzie pełnił rolę oficera politycznego w Ludowym Wojsku Polskim.

Po wojnie, jego działalność polityczna zyskała na znaczeniu. Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej oraz, od grudnia 1948 roku, w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był również tajnym członkiem PPR, co podkreślało jego zaangażowanie w działania na rzecz nowego ustroju. W 1945 roku objął stanowisko przewodniczącego OMTUR w Łodzi, a następnie pełnił szereg usług administracyjnych, w tym był starszym inspektorem w Dowództwie Okręgu Wojskowego w Łodzi oraz referentem propagandy w Wydziale Spraw Zagranicznych Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie.

Machno w 1946 roku był inspektorem w Centralnym Komitecie Wykonawczym PPS w Krakowie. Został pierwszym sekretarzem Polskiej Partii Socjalistycznej w Krakowie (od 9 listopada 1946 do 10 grudnia 1948). Po przejściu do PZPR, zajął kluczowe stanowiska, w tym drugiego sekretarza Komitetów Wojewódzkich w Katowicach oraz Szczecinie, a także sekretarza ds. organizacyjnych KW w Warszawie w latach 1954-1955. Od 1950 roku pracował w strukturach Komitetu Centralnego PZPR, obejmując stanowisko inspektora oraz zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego.

Od 1 sierpnia 1957 roku (lub od 25 października 1956) do 3 lutego 1960 roku pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. W latach 1957-1961 był również posłem na Sejm PRL II kadencji z okręgu Gdynia, gdzie kierował Komisją Gospodarki Morskiej i Żeglugi. W jego kadencji w Gdańsku rozpoczęto m.in. budowę kolei elektrycznej Gdynia–Wejherowo, wydawanie „Wieczoru Wybrzeża” oraz eksperymentalne nadawanie przez gdański oddział TVP.

Machno był zaangażowany w szkolne aspekty, walcząc z wszelkimi formami opozycji, zwłaszcza wśród chłopów, oraz wprowadzał decyzje o usuwaniu krzyży ze szkół. Po zakończeniu swojej kariery w PZPR przeszedł do administracji państwowej, gdzie zajął mniej eksponowane stanowiska. Od 4 lutego 1960 roku do 25 marca 1965 roku był wiceministrem żeglugi i gospodarki wodnej. Następnie, w latach 1965-1971, pełnił rolę sekretarza Rady Naczelnej Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich i był członkiem sekretariatu Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w latach 1971-1973. Do jego obowiązków należało także członkostwo w Komitecie Centralnym partii.

Józef Machno odszedł z tego świata, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D33-5-1).

Odznaczenia

Józef Machno otrzymał wiele wyróżnień za swoje osiągnięcia i pracę na rzecz kraju.

Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954),
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska” (1960).

---

Oceń: Józef Machno

---