Jerzy Bajdor, urodzony 4 lipca 1933 roku w Kielcach, to postać znacząca w polskiej historii kultury i polityki. Jego działalność obejmowała wiele istotnych ról w różnych instytucjach, które miały na celu rozwój mediów oraz kultury w kraju.
W latach 1982–1983 pełnił funkcję p.o. kierownika Komitetu do spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”, gdzie miał kluczowy wkład w kształtowanie polskiej polityki medialnej. Następnie, od 1983 do 1989 roku, piastował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki, co pozwoliło mu na dalsze wpływanie na rozwój polityki kulturalnej w Polsce.
Jerzy Bajdor zmarł w 1999 roku, pozostawiając po sobie ważny dorobek, który wciąż jest dostrzegany i doceniany w środowisku medialnym i kulturalnym.
Życiorys
Jerzy Bajdor był synem Władysława i Marii. W okresie od 1949 do 1956 aktywnie angażował się w Związek Młodzieży Polskiej. W 1955 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim w 1954 roku, a w latach 1955–1956 pełnił obowiązki asystenta na tej samej uczelni.
Jerzy Bajdor był również znany jako krytyk teatralny, a dodatkowo pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego tygodnika „Nowe Sygnały” w latach 1956–1958 oraz redaktora naczelnego tygodnika „Odra” od 1958 do 1961 roku. Przez pięć lat, od 1961 do 1966, pełnił rolę kierownika literackiego w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Od 1966 do 1973 roku był redaktorem naczelnym Ośrodka Telewizyjnego we Wrocławiu, a w latach 1973 kierował Komitetem ds. Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”.
W latach 1973–1977 Jerzy Bajdor pełnił obowiązki dyrektora Zespołu Programu i Rozpowszechniania w Naczelnym Zarządzie Kinematografii. W ramach tych zadań zorganizował Festiwal Polskich Filmów Fabularnych oraz zasiadał na stanowisku kierownika literackiego w Studiu Filmowym „Kadr”. Po tym czasie był komentatorem w „Trybunie Ludu” oraz w latach 1979–1980 zastępcą redaktora naczelnego „Literatury”.
W 1980 roku Jerzy Bajdor znów podjął pracę w Radiokomitecie, w którym do 1982 roku pełnił rolę dyrektora generalnego ds. programów artystycznych. Od grudnia 1982 do maja 1983 był p.o. kierownika. 27 kwietnia 1983 roku rozpoczął pracę jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki, gdzie odpowiadał za sprawy związane z przemysłem filmowym. Dodatkowo od 14 września 1987 roku był szefem nowo utworzonego Komitetu Kinematografii. Niestety, w 1989 roku Jerzy Bajdor uległ poważnemu wypadkowi, ale po zmianach ustrojowych kontynuował swoje zaangażowanie w sektorze kinematograficznym.
Wyróżnienia
W roku 1969 Jerzy Bajdor został uhonorowany Nagrodą im. Boya-Żeleńskiego, przyznawaną za aktywność publicystyczną w obszarze krytyki teatralnej, zaznaczając swoją obecność w „Gazeta Robotniczej” we Wrocławiu.
Warto również wspomnieć, że w 1955 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, co stanowi dowód uznania dla jego działalności w sferze kultury i sztuki.
Przypisy
- a b Jerzy Bajdor, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (krytycy) [dostęp 15.09.2024 r.]
- Bajdor Jerzy. pbl.ibl.poznan.pl. [dostęp 15.09.2024 r.]
- Jerzy Bajdor. Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny. [dostęp 15.09.2024 r.]
- a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 15.09.2024 r.]
- Michał Dondzik. Wieczne pretensje cenzury? Przypadek „Wiecznych pretensji” Grzegorza Królikiewicza. „Pleograf. Historyczno-filmowy kwartalnik Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego”. s. 99. ISSN 2451-1994.
- Białous 2015, s. 137.
- Białous 2015, s. 159.
- M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1543.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Czesław Sobierajski | Alfred Domagalski | Bohdan Jastrzębski | Rafał Nowak (polityk) | Wojciech Saletra | Stanisław Łukasik (dyplomata) | Wojciech Kaczmarczyk | Agata Wojda | Jerzy Cukierski | Sławomir Kopyciński | Joanna Grzela | Maciej Ziętara | Władysław Strzębalski | Bogusław Ciesielski | Wojciech Lubawski | Jerzy Karpacz | Andrzej Czernecki | Marcin Porzucek | Stanisław Radosz | Antonina GrygowaOceń: Jerzy Bajdor