Wojciech Kaczmarczyk

---

Życiorys

Ukończył studia na wydziale elektrotechniki na Politechnice Świętokrzyskiej, a następnie kontynuował naukę, zdobywając tytuł doktora nauk społecznych na Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. W latach 1999-2011 pełnił funkcje wykładowcy, prorektora oraz koordynatora programu Erasmus w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Kielcach.

Specjalizował się w badaniach dotyczących trzeciego sektora w kraju. W ciągu ponad dwóch dekad działalności współpracował z wieloma organizacjami, w tym z Fundacją im. Stefana Batorego, Fundacją Rozwoju Demokracji Lokalnej, oraz Fundacją Centrum Rozwiązywania Sporów i Konfliktów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Jego działalność obejmowała również współpracę z Instytutem Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz Stowarzyszeniem na Rzecz Forum Inicjatyw Pozarządowych, a także z Akademią Leona Koźmińskiego w Warszawie.

W charakterze eksperta Komisji Europejskiej, oceniał różne projekty w ramach programów edukacyjnych i obywatelskich. Działał także jako ekspert w Funduszu Stypendialnym i Szkoleniowym oraz w Programie Obywatele dla Demokracji między 2009 a 2015 rokiem. Ponadto, w latach 2012-2015 angażował się w Program Fundusz Inicjatyw Obywatelskich. Pracował także jako Program Officer w Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji. Dodatkowo, publikował eseje socjoekonomiczne w miesięczniku „Twórczość”.

W roku 2013 dołączył do zespołu ekspertów powołanych przez prof. Piotra Glińskiego, kandydata Prawa i Sprawiedliwości na premiera „rządu technicznego”. Rok później został członkiem rady programowej PiS. 8 stycznia 2016 r. został mianowany pełnomocnikiem rządu ds. społeczeństwa obywatelskiego oraz pełnomocnikiem ds. równego traktowania na stanowisku sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W tym okresie podpisywał w imieniu polskiego rządu Konkluzje Rady Unii Europejskiej EPSCO dotyczące równości osób LGBTI, co spotkało się z krytyką ze strony niektórych środowisk prawicowych i katolickich. Jego wystąpienie na Kongresie Kobiet, gdzie stwierdził, że kobiety same przyczyniają się do tworzenia szklanego sufitu, wywołało natomiast zastrzeżenia wśród aktywistek feministycznych. 5 października 2016 roku został odwołany z rządowych stanowisk przez premier Beatę Szydło i objął kierownictwo nowo utworzonego Departamentu Społeczeństwa Obywatelskiego w KPRM.

W latach 2017-2024 był dyrektorem Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego oraz pełnił funkcję sekretarza w Komitecie do spraw Pożytku Publicznego, a od 2020 roku współprzewodniczył Radzie Działalności Pożytku Publicznego. W latach 2018-2023 zrealizował dziewięć rządowych programów, które wspierały rozwój społeczeństwa obywatelskiego. Obejmowały one wsparcie dla instytucji NGO oraz grup obywatelskich, w tym organizacji harcerskich, poradniczych, a także międzynarodowych domów spotkań.

Jedną z kluczowych inicjatyw, które wdrożył, był program Korpus Solidarności, mający na celu wsparcie systematycznego wolontariatu. W ramach tego programu uruchomiono granty na wzmocnienie zarządzania wolontariatem w NGO. Z kierowanego przez niego Narodowego Instytutu Wolności w latach 2018-2023 przyznano około 6500 dotacji o łącznej wartości 1,2 miliarda złotych.

---

Oceń: Wojciech Kaczmarczyk

---