UWAGA! Dołącz do nowej grupy Kielce - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Igor Bełza


Igor Fiodorowicz Bełza, znany również jako Игорь Фёдорович Бэлза, to postać niezwykle interesująca w świecie muzyki. Urodził się 8 lutego 1904 roku w Kielcach, a swoją życiową podróż zakończył 5 stycznia 1994 roku w Moskwie.

Był on nie tylko rosyjskim muzykologiem, ale także kompozytorem, co czyni go ważnym ogniwem w historii muzyki. Jego prace i twórczość miały wpływ na rozwój wielu aspektów muzycznych w Rosji i nie tylko.

Życiorys

Igor Bełza to postać o wyrazistym dziedzictwie kulturowym, będący synem Polaka i Rosjanki. Po ukończeniu nauki w Konserwatorium Kijowskim u Borysa Latoszynskiego, w latach 1925–1941 pełnił funkcję wykładowcy w tej samej placówce. W okresie od 1942 do 1949 roku prowadził zajęcia w Konserwatorium Moskiewskim. Od roku 1954 rozpoczął pracę w Akademii Nauk ZSRR, gdzie w 1961 roku zdobył tytuł profesora w Instytucie Słowianoznawstwa.

Bełza był płodnym kompozytorem, tworzącym symfonie, utwory orkiestrowe, a także kameralne i fortepianowe. Jego dorobek obejmował również muzykę filmową. Był aktywnym członkiem Towarzystwa im. Fryderyka Chopina oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Jego osiągnięcia doceniono poprzez nadanie mu Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz przyznanie Odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 1967 roku został również doktorem honoris causa Uniwersytetu Karola w Pradze.

W swojej pracy naukowej Igor Bełza skupił się na badaniu muzyki krajów słowiańskich, zwłaszcza polskiej. Dzięki badaniom archiwalnym odkrył i opublikował ponad 60 wcześniej nieznanych utworów polskich, w tym kompozycje Michała Kleofasa Ogińskiego, Feliksa Ostrowskiego oraz Marii Szymanowskiej. Jego publikacje obejmują m.in. dzieła takie jak „Istorija polskoj muzykalnoj kultury” (3 tomy, Moskwa 1954–1972; polski przekład pierwszych dwóch tomów pt. „Między oświeceniem i romantyzmem. Polska kultura muzyczna w początkach XIX w.”, Kraków 1961), „Oczierki nazwitija czeszskoj muzykalnoj klassiki” (Moskwa 1951) oraz „F. F. Chopin” (Moskwa 1960). Ponadto napisał liczne monografie poświęcone m.in. Mieczysławowi Karłowiczowi, Marii Szymanowskiej, Antonínowi Dvořákowi oraz Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu.

W roku 2015, w Muzeum Narodowym w Kielcach, odsłonięto tablicę pamiątkową dedykowaną jego pamięci, co stanowi wyraz uznania dla jego wkładu w kulturę muzyczną.


Oceń: Igor Bełza

Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:7