Teodozja Friderici-Jakowicka

---

Życiorys

Teodozja Friderici-Jakowicka była talentem muzycznym, którego życie i kariera pozostają istotnym elementem polskiej sceny operowej. Córką pułkownika Feliksa Fryderycego oraz Gabrieli z d. Żukowskiej, jej edukacja muzyczna rozpoczęła się w Warszawie, gdzie uczyła się śpiewu pod okiem Kornelii Quattrini oraz Juliana Dobrskiego. Równolegle, podjęła naukę gry na fortepianie z Ignacym Feliksem Dobrzyńskim.

Jej dalsze studia wokalne odbyły się w Mediolanie, gdzie miała przyjemność kształcić się u Francesca Lampertiego, słynnego pedagoga operowego. Zadebiutowała na scenie warszawskiego Teatru Wielkiego w 1865 roku, wcielając się w rolę Aminy w operze „Lunatyczka” autorstwa Vincenza Belliniego.

Jako żona urzędnika Józefa Jakowickiego, przyjęła zmienioną wersję swojego panieńskiego nazwiska, dodając do niego także nazwisko męża. Jej kariera artystyczna rozkwitła na scenach wielu polskich miast, takich jak Warszawa, Poznań, Kraków i Lwów. Oprócz występów w kraju, gościnnie pojawiała się również na scenach europejskich oraz w Nowym Jorku i Hawanie.

W 1870 roku Teodozja otrzymała zaszczytnego angażu w mediolańskiej La Scali, jednym z najbardziej prestiżowych teatrów operowych na świecie. Mimo że w 1885 roku zdecydowała się na zakończenie kariery scenicznej, jej wpływ na świat muzyki trwał dalej. W latach 1884–1886 uczyła śpiewu w szkole zlokalizowanej przy Teatrze Wielkim.

W trakcie swojej kariery artystycznej zgromadziła imponujący repertuar, który obejmował blisko 40 ról operowych. Występowała w znakomitych dziełach takich kompozytorów jak Bellini, Donizetti, Meyerbeer oraz Verdi, pozostawiając niezatarte ślady w historii polskiej muzyki operowej.

---

Oceń: Teodozja Friderici-Jakowicka

---