Władysław Gajkiewicz

---

Życiorys

Władysław Gajkiewicz był synem Karola i Emilii z Górskich. Swoją edukację rozpoczął, ukończając gimnazjum klasyczne w Kielcach. W 1866 roku podjął studia na Wydziale Lekarskim Szkoły Głównej Warszawskiej, a w 1871 roku na Uniwersytecie Warszawskim uzyskał tytuł doktora medycyny.

Po ukończeniu studiów Gajkiewicz wyruszył na podróż naukową, mając na celu zgłębienie wiedzy w renomowanych klinikach neurologicznych w Europie. W czasie tej podróży odwiedził m.in. Wiedeń oraz Heidelberg. Jego kariera zawodowa rozwijała się dynamicznie, a przez kilka lat pracował w klinice Charcota w Paryżu.

Po powrocie do kraju, w 1880 roku, został ordynatorem oddziału neurologicznego Szpitala Starozakonnych w Warszawie. Po pewnym czasie, w 1903 roku, Gajkiewicz został zastąpiony przez Edwarda Flataua, a sam objął podobne stanowisko w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Jego zaangażowanie w działalność medyczną i społeczną zaowocowało wieloletnim redagowaniem „Gazety Lekarskiej” oraz przewodzeniem Towarzystwu Lekarskiemu Warszawskiego i Komitetowi I Zjazdu Neurologów Polskich.

Od 1913 roku Gajkiewicz pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Warszawskiego Instytutu Psychologicznego. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 31 wprost-3-1).

Wybrane prace

W dziejach badań nad układem nerwowym, Władysław Gajkiewicz pozostawił po sobie szereg cennych publikacji, które przyczyniły się do rozwoju tej dziedziny. Oto wybrane z jego prac:

• Obecne wiadomości i poglądy na budowę układu nerwowego, 1908,
• O objawach przedsionkowych i ich znaczeniu fizjologicznem i patologicznem, 1913,
• O obecnym stanie wiedzy o umiejscawianiu czynności i zboczeń mózgowych, 1878,
• O najnowszych poglądach na fizjologię mózgu, 1888,
• O umiejscawianiu czynności i zboczeń mózgowych. Medycyna 9, s. 37, 1881,
• O źrenicy w stanie zdrowia i choroby. Warszawa, 1902,
• Syfilis układu nerwowego. Warszawa, 1890,
• Syphilis du systeme nerveux. Paris, 1892.

---

Oceń: Władysław Gajkiewicz

---