Dawid Rubinowicz

Dawid był synem Joska i Tauby, a jego rodzice przed wybuchem wojny prowadzili mleczarnię w niewielkiej wsi Krajno, mieszczącej się na Kielecczyźnie. Niestety, wojenne wydarzenia zmusiły ich do opuszczenia domu i przymusowego osiedlenia się w getcie w Bodzentynie. W tragiczny wrzesień 1942 roku, cała rodzina została wygnana na stację kolejową w Suchedniowie, skąd 21 września tego samego roku, wyruszyli w straszną podróż do niemieckiego obozu zagłady w Treblince.

Pamiętniki Rubinowicza, które zostały spisane w pięciu szkolnych zeszytach w okresie od marca 1940 do czerwca 1942 roku, zapisują w prostym języku obrazy zwykłego dzieciństwa, które zostało przerwane przez brutalną okupację i prześladowania ze strony niemieckich władz. Zapiski te, odnalezione po wojnie, znalazły swoje miejsce w literaturze i zostały wydane w wielu krajach na całym świecie, a w Polsce ukazały się w latach 1960 i 1987.