Aleksander Bojemski

---

Życiorys

Aleksander Bojemski był człowiekiem o wybitnej karierze zawodowej. Urodził się jako syn Aleksandra i Tekli Felicji Krazue. W 1910 roku zakończył edukację na Wydziale Architektury w Politechnice Dreźnieńskiej. Po powrocie do ojczyzny rozpoczął pracę w biurze Władysława Marconiego.

W 1917 roku wstąpił w związek małżeński z Ernestyną Maringer. W latach 1919—1923 jednocześnie aktywnie działał w Ministerstwie Robót Publicznych, koncentrując się na kwestiach związanych z budownictwem wiejskim oraz małymi miastami. Warto dodać, że w okresie od sierpnia 1920 do sierpnia 1921 roku pełnił ochotniczo służbę w Wojsku Polskim jako inżynier-urzędnik w strukturach Ministerstwa Spraw Wojskowych, zajmując się administracją budowlano-kwaterunkową.

Od maja 1920 roku Bojemski związał swoje życie zawodowe z Wydziałem Architektury Politechniki Warszawskiej. Początkowo był asystentem do 1924 roku, a następnie starszym asystentem do 1929 roku w Katedrze Architektury Monumentalnej. Jego awans miał miejsce 1 września 1929 roku, kiedy to został mianowany zastępcą profesora oraz kierownikiem Katedry i Zakładu Projektowania Wiejskiego, przejmując tę funkcję po prof. Rudolfie Świerczyńskim, który przeszedł na stanowisko kierownika Katedry Projektowania Miejskiego.

1 września 1932 roku Bojemski uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W prowadzeniu Katedry Projektowania Wiejskiego trwał aż do wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939. W latach akademickich 1934/1935 oraz 1935/1936 pełnił funkcję dziekana Wydziału Architektury. Był także aktywnym członkiem zarówno Stowarzyszenia Architektów Polskich, jak i Towarzystwa Urbanistów Polskich.

Podczas hitlerowskiej okupacji pozostał w Warszawie, biorąc udział w tajnym nauczaniu na poziomie akademickim dla studentów architektury. Formalnie do 1942 roku figurował jako pracownik Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w stolicy. Po 1942 roku, kiedy Niemcy uruchomili Państwową Wyższą Szkołę Techniczną w budynkach politechnicznych, zatrudniono go jako wykładowcę na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego, gdzie prowadził zajęcia dotyczące projektowania budowli handlowych.

Niestety, jego życie tragicznie zakończyło się, gdy został rozstrzelany w trakcie powstania warszawskiego. Jego ciało mogło spocząć na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, chociaż dokładne miejsce pochówku nie jest znane. Zgodnie z informacjami zawartymi w książce „Warszawa jakiej nie ma” autorstwa Stanisława Niewiadomskiego, rozstrzelanie Bojemskiego miało miejsce pod koniec września 1944 roku.

Ważniejsze prace

Oto niektóre z ważnych osiągnięć Aleksandra Bojemskiego, które wyróżniają się w jego dorobku twórczym:

• II nagroda w konkursie na miasto-ogród – Ząbki 1911,
• projekt pawilonu przetworów ziemniaczanych na PWK – 1929,
• gmach Auditorium Maximum Uniwersytetu Warszawskiego – 1930,
• szkoła powszechna przy ul. Barokowej w Warszawie – 1935,
• cokół pomnika księcia Józefa Poniatowskiego na pl. Saskim w Warszawie,
• kolonie domów Żoliborz Urzędniczy i Żoliborz Oficerski – lata 30. XX wieku,
• aula i gmach Zakładu Chemii Organicznej Uniwersytetu Warszawskiego,
• projekt zagospodarowania terenu Frascati – II nagroda.

---

Oceń: Aleksander Bojemski

---