Bohdan Andrzejewski

W swojej karierze sportowej, Andrzejewski startował przede wszystkim w szpadzie, chociaż jego wszechstronność pozwoliła mu również na występy we florecie. Jego największym osiągnięciem było zdobycie złotego medalu w turnieju indywidualnym szpadzistów podczas mistrzostw świata, które odbyły się w Hawanie w 1969 roku. Oprócz tego, w 1963 roku zdobył także złoty medal drużynowo na mistrzostwach w Gdańsku.

Na igrzyskach olimpijskich, w których brał udział, Andrzejewski wystąpił w różnych formatach rozgrywek. W Tokio (1964) reprezentował Polskę w turnieju drużynowym, gdzie Polska zajęła 5. miejsce. Natomiast na igrzyskach w Meksyku (1968) nie udało mu się przejść do ćwierćfinału w kategorii indywidualnej, ale w rywalizacji drużynowej przyczynił się do zdobycia brązowego medalu. Obok niego w drużynie szermierzy znaleźli się Kazimierz Barburski, Michał Butkiewicz, Bohdan Gonsior oraz Henryk Nielaba. Na igrzyskach w Monachium (1972) drużyna, w której wystąpił, zdobyła 6. miejsce.

Andrzejewski jest również znany z sukcesów krajowych, zdobywając tytuł indywidualnego mistrza Polski w szpadzie w 1968 oraz 1971 roku. Łącznie, w rywalizacji drużynowej był trzynastokrotnym mistrzem, osiągając wysokie lokaty zarówno we florecie, jak i w szpadzie w latach 1963-1975.

W roku swojego największego triumfu, czyli zdobycia tytułu mistrza świata, został również uhonorowany drugą pozycją w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca w Polsce, co potwierdza jego wpływ oraz znaczenie w polskim sporcie szermierczym. Andrzejewski występował w barwach CWKS Legia Warszawa, co podkreśla jego związki z tąjsową tradycją sportową.