Sławomir Zapart

W 1976 roku, zdobył wicemistrzostwo Polski juniorów w wadze muszej. Jego dynamiczny rozwój kontynuował się, gdy w 1977 roku wywalczył brązowy medal młodzieżowych mistrzostw kraju, a rok później stanął na najwyższym podium tych zawodów. W 1980 roku zapisał się w historii, zdobywając swój pierwszy złoty medal mistrzostw Polski w Gdańsku, pokonując w finale Andrzeja Danielaka z GKS-u Jastrzębie.

W latach 1981, 1983, 1984, 1985 oraz 1988 kolejny raz udowodnił swoją klasę zdobywając tytuł mistrza Polski, a jedyny srebrny medal przypada na 1982 rok, gdy przegrał w finale z Henrykiem Średnickim, sportowcem reprezentującym Górnik Sosnowiec.

W 1981 roku brał udział w Turnieju im. Feliksa Stamma, gdzie zdobył kolejny sukces, pokonując w finale Amerykanina Bernarda Graya. Dodatkowo, w tym samym roku zdobył tytuł najpopularniejszego sportowca województwa kieleckiego w plebiscycie Słowa Ludu, co świadczy o jego ogromnej popularności i uznaniu wśród kibiców.

Zapart dwukrotnie występował w mistrzostwach Europy, gdzie w 1981 roku w Tampere odniósł zwycięstwo w eliminacjach przeciwko Hiszpanowi José Martíneza, jednak w ćwierćfinale musiał uznać wyższość Jugosłowianina Samiego Buzola. Dopiero w 1983 roku, podczas mistrzostw w Warnie, odpadł w eliminacjach, przegrywając z Klausem-Dieterem Kirchsteinem z NRD.

W maju 1982 roku miał okazję rywalizować na mistrzostwach świata w Monachium, a pięć lat później, w 1987 roku, zdobył zaszczytne trzecie miejsce w turnieju Intercup w wadze koguciej, który odbył się w Hemsbach. Sławomir Zapart był związany z klubem Błękitnych Kielce od 1974 roku aż do zakończenia kariery w 1990 roku, a po przejściu na sportową emeryturę, poświęcił się pracy jako trener bokserów w tym samym klubie.